De omgeving waar je dagelijks in verkeert, voelt zo vanzelfsprekend aan, dat je niet meer opmerkt hoe die je beïnvloedt.
Als kind ervaar je jouw ouders en wat zij doen en nalaten als vanzelfsprekend. Pas later kom je er achter dat het misschien niet normaal was. Dat je niet kreeg wat je nodig had, of dat je kreeg wat jou beschadigd. Dan pas zie je hoe jouw omgeving jouw persoonlijkheid heeft bepaald.

Een mooie metafoor hiervoor is de haring in de marinade. Als je een haring een tijdje in de rode bieten marinade legt, smaakt de haring naar rode bieten. Het is bijna onmogelijk om de rode bieten smaak weer uit de haring te spoelen. De vraag is, hoe smaakt de haring werkelijk zoals die oorspronkelijk bedoeld is.

Je wordt gemarineerd in een bepaalde saus en dat begint al als kind. We gebruiken hierin woorden alsof je dit actief doet, bijvoorbeeld dat je je aanpast aan je omgeving. Maar je doet dit niet bewust en niet actief. Het gebeurt zonder dat je hiervoor iets doet. Net zoals de haring er niets voor doet om naar de rode bieten te smaken.
Tegelijkertijd weet het zenuwstelsel dat als je het zo doet dat je hiermee zorgt dat je zoveel mogelijk voordelen en zo min mogelijk nadelen ondervindt. Je doet alles om liefde, aandacht en zorg te krijgen omdat je afhankelijk bent van je opvoeders. Het is de enige manier om te overleven. En je probeert afkeuring, negativiteit, buitensluiting en misschien zelfs geweld te vermijden.

Als een relatie uitgaat ontdek je vaak pas hoe jij je ongemerkt hebt aangepast aan de marinade van je partner. Dan zie je dat de patronen in relatie tot je partner veel overeenkomsten heeft met de conditioneringen van je ouders.

Het is onmogelijk om niet door een marinade beïnvloed te worden. De omgeving is er altijd. Zelfreflectie, opstellingen, meditatie en vertragen helpt om weer bij jezelf te komen en te onderzoeken wat de marinade is èn wie jij bent. In eerste instantie kan dit soms pijnlijk zijn, want dan blijkt dat sommige beelden illusies zijn. En tegelijkertijd is in ons het verlangen om onze essentie terug te vinden, onze haringsmaak, wie we werkelijk zijn.