“Om in de drukke wereld efficiënt te kunnen versnellen moet je af en toe bewust vertragen”

Al jaren komt een vriendin met haar partner en dochter bij ons brunchen tijdens de paasdagen. (Jaja, twee bezoekers te veel dit jaar, ik weet het.) Een vast ritueel is dat de moeders paaseitjes verstoppen en dat we genieten van onze dochters die ze eindeloos zoeken. We verbaasden ons dan dat ze de eitjes niet zagen, terwijl ze vlak voor ze lagen. Inmiddels zijn onze meiden pubers en de vraag was of ze nog eitjes wilden zoeken. Zij kwamen met een ander voorstel: zij verstoppen en de volwassenen zoeken. Super idee. We maakten twee teams: een mannen- en een vrouwenteam.
De eitjes werden geteld en 152 eitjes werden verstopt.

Als een kip zonder kop
Bij de start had ik als strategie om zo snel mogelijk rond te rennen en zo de gemakkelijk te vinden eitjes meteen te pakken. Je hoort het al, ik rende als een kip zonder kop rond. Ik was teleurgesteld dat de eitjes zo moeilijk te vinden waren. Mijn dochters kwamen soms even bij me en deden wat ik afgelopen jaren ook deed: betekenisvol naar een plek kijken. Of hints geven van warm en koud. En ik zag ook in hun ogen een blik van ongeloof: zie je het nou nog niet, het ligt voor je, duh. Daarna liep ik nog een rondje en deze keer liep ik vertraagd, bewust ademen en geconcentreerd. Wat was ik verbaasd dat ik nu eitjes zag liggen die ik eerst niet zag. Doordat ik vertraagde door echt rustig rond te kijken, de verschillende kleuren te zien, geluiden te horen, geuren te ruiken en mijn ademhaling op te merken, zag ik opeens dat glimmende eitje liggen.

We reageren allemaal op een bepaalde manier op stress, op willen presteren, op werken onder tijdsdruk. Wat mij weer opviel was dat ik op dat eerste moment denk dat iemand anders de druk opvoert. En dat ik op dat moment mijn omgeving als gemeen zie, dat ze het mij bewust moeilijk hebben gemaakt. Achteraf besef ik dat ik zelf degene ben, die me onder druk zette. En dat ik dan als een kip zonder kop ga rondrennen. Bozig wordt op mijn omgeving. En wat het meest pijnlijke is: dan zie ik niet wat er allang voor me ligt.

Ik ken het ook goed dat als ik druk ervaar (jaja, die ik mezelf opleg), dat ik dan apathisch word. Mezelf wel op mijn kop geef dat ik wat moet doen, maar niets meer doe. Wat rondloop of zit, vind dat ik wel wat moet doen, maar er komt niets meer uit mijn handen. Ik van alles vind van de mensen om me heen die als een gek van die domme eitjes aan het zoeken zijn, maar die toch niet te eten zijn. Daar doe je toch geen moeite voor. Ik ga dan op de zijlijn staan.
Eentje die ik ook goed ken en vaak in mijn praktijk zie, is die van aanpassen en wegwuiven.  ‘Joh, ff schouders eronder, ff aanpakken en natuurlijk gaat het dan wel lukken’ of ‘als ik maar gewoon mee doe, ja zeg, dan is het geen probleem, blijft het leuk’.

Wat doe jij als je onder druk staat?
Welke patronen ken jij als je druk ervaart? Deze strategieën die je je eigen hebt gemaakt tijdens je opvoeding of later in je leven.
Weet je wat zo jammer is, dat we dan niet meer zien welke eitjes, cadeautjes, mogelijkheden er allemaal nog meer zijn. Dat we verstarren en een kokervisie krijgen. Dat we alleen een òf-òf zien en zoeken naar bevestiging dat jij gelijk hebt en de ander dus fout. Dat we het speelse uit het oog verliezen.

Oefening
Als je ontspannen bent, je verbonden en veilig voelt, dan verruim je je blik en zie je het pas. Dan ervaart je zenuwstelsel weer dat het veilig is. Hoe geef je nu aan het zenuwstelsel een signaaltje dat het veilig is? Hieronder vind je een mooie oefening:

  • sta of zit rechtop
  • hou je ogen open
  • steek je twee armen rechtuit naar voren, met beide wijsvingers omhoog
  • hou je blik op je wijsvingers, terwijl je langzaam je armen gestrekt houd en ze rustig uit elkaar beweegt .
  • blijf bewegen terwijl je met je ogen zorgt dat je beide vingers in je blikveld blijft houden.
  • Waarschijnlijk kun je je vingers blijven zien tot je handen 180 graden staan tov je lijf.
  • voel wat het effect is. Voel je geen effect? Vertrouw er dan toch maar op dat je je lijf een cadeautje hebt gegeven.

Enneh, ademhalingsoefeningen werken ook heel goed om te vertragen. Er zijn heel veel verschillende ademhalingsoefeningen maar een simpele oefening om te vertragen en dus je lichaam in een staat van herstel te brengen is de volgende: adem in door je neus en adem uit door je neus en pauzeer.

Wil je weten wat de uitslag was: mannenteam: 67 eitjes, vrouwenteam: 63 eitjes. 22 eitjes liggen er nog. Ik ga nog maar eens in de vertraging de hele tuin doorzoeken 😊