Vorige week liep ik in het prachtige herfstzonnetje in het bos op zoek naar paddenstoelen. Wat genoot ik van de herfsttinten, de geuren, kleuren en het licht. Opeens werd ik opgeschrikt door het geroep van een meisje van ongeveer 3 jaar. Ik zag het volgende tafereel:

Het meisje was van het pad afgegaan en stond midden in de dorens. Ze riep haar ouders ‘help me nou’ want ze kon niet meer terug komen bij het pad, want de enige weg was door de in haar ogen hoge doornstruiken.

Op het pad stonden haar ouders en ik hoorde de volgende zinnen:

  • ‘Doe nou niet zo moeilijk, loop gewoon er overheen’
  • ‘Doe nou normaal, je kan het best’
  • ‘Je had ook niet van het pad af moeten gaan, nou los je het maar zelf op’
  • ‘Loop er nou gewoon overheen’
  • De ouders bleven stoïcijns op het pad staan wachten totdat hun dochter naar ze toe kwam.

Het zijn niet de dorens maar de stemmen van je ouders die pijn doen
Als je valt doet dat pijn. Maar vallen en niemand is er om je te troosten, je gerust te stellen dat geeft emotionele pijn. En als dit één keer gebeurt is dat nog geen probleem maar als dit geregeld gebeurt dan geeft dit emotionele pijn. Van je vader of moeder een standje krijgen is pijnlijk maar door je geïrriteerde moeder veelvuldig opzij geschoven worden of door je ouders genegeerd worden, geeft emotionele pijn. Herhaaldelijke afwijzing, emotionele afwijzing is desastreus voor je natuurlijke zijn.

Hoe kunnen de dorens haar leven beïnvloeden?
De schrammen op haar benen verdwijnen. Het is dit beeld op haar netvlies van papa die boos kijkt of haar moeder die haar niet hielp, die ervoor kunnen zorgen dat ze overtuigingen over haar zelf kan gaan vormen. Overtuigingen zoals:

  • Ik ben moeilijk…
  • Ik ben zwak…
  • Ik ben stom…

De zinnen die ouders tegen je zeggen, ga je later tegen jezelf zeggen. En erger nog, je gaat het geloven en ernaar leven. Luister eens welke zinnen je steeds in jou hoofd hoort? De zinnen die je tegen jezelf zegt. Deze zinnen zou je van je beste vrienden niet accepteren maar je vindt het bijna normaal dat je ze tegen jezelf zegt.
Het zijn deze zinnen, deze gedachten en herinneringen die jouw latere leven kunnen beïnvloeden.

Want stel dit meisje komt als volwassene een leuke man tegen die ze helemaal ziet zitten, maar na een tijdje blijkt dat hij net zo’n boze blik heeft als papa. En als ze deze boze blik ziet, komt er meteen de oude overtuiging naar boven. Of ze trouwt met iemand die geen tijd voor haar heeft… precies als mama vroeger. Zo wordt dat oud zeer keer op keer aangeraakt en bevestigd.

Het goede nieuws is dat we die pijnlijke beelden kunnen veranderen
En dan zie je dat die leuke man helemaal niet zo boos is als je dacht. Of het raakt je gewoon niet meer. Als je je innerlijke beelden en je oude overtuigingen verandert, krijg je wat je wilt. Als je nieuwe overtuiging bijvoorbeeld is ‘ik ben het waard om van te houden’ en je doorleeft deze overtuiging dan ziet de wereld er anders uit. En nodig je andere mensen en situaties uit.