Je leven dendert door en jij rent mee.

Herken je dit?

• Als jij ’s ochtends op staat, met je hoofd vol van een nacht gepieker, pak je als eerste je telefoon, als tweede een kop koffie en een glas water. Om je heen kinderen die rennend en vliegend met hun eigen telefoon in de hand naar school gaan.  In de auto naar je werk bedenk je je: “euh, waar ben ik ook al weer” maar deze gedachte verdwijnt meteen in de volgende gedachte en de volgende.
• Op je werk spreekt een collega je aan over een taak die je vandaag af zou hebben. Maar deze heb je niet afgerond moet je toegeven. Ja, dat was die taak die je in al je enthousiasme beloofd had om te doen, terwijl je toen al wist dat je veel te veel had beloofd. Maar ja, beloofd is beloofd. Je probeert met je vriendelijke lach en excuses het verwijt van je collega’s weg te wuiven. Maar vanbinnen geef je jezelf op je kop dat je het weer eens stom hebt aangepakt. En in plaats van te zeggen dat er al teveel op je bordje ligt en je om hulp vraagt, hoor je jezelf zeggen: ‘Ik zorg dat het morgen af is’. Dit kost je wel je vrije avond.
• Tijdens de dag voel je een hoofdpijn op zetten. Je denkt: “niet weer, hè”. Die hoofdpijn begint langzaam je leven te beheersen. En als je vandaag een paracetamolletje neemt, weet je dat je dit weekend zeker weer een dag met de gordijnen dicht op bed ligt.
• Als je aan het einde van de middag thuis komt, ben je moe. Je gaat even op de bank liggen en dan dendert het door in je hoofd wat je allemaal nog moet en vooral wat je anders had moeten doen. Als je kinderen bij je komen zitten en van alles van je willen, schiet je uit je slof. Je weet dat je veel te heftig reageert, maar je bent niet meer te stoppen. Je draaft door met allerlei verwijten. Nadat de kinderen de kamer zijn uitgerend, voel je schaamte en boosheid tegelijk.
• Gelukkig is er nog een hele avond. Maar dan bedenk je wat je had beloofd aan je collega… Je neemt maar vast je tweede paracetamolletje van deze dag.

Mijn beroepsverening heeft hierover het volgende geschreven:SBLP beschrijving Lichaamsgeorienteerde (psycho)therapie

Innerlijk kind werk

Vanaf je vroegste jeugd heb je kwetsingen opgelopen die ervoor gezorgd hebben dat jij je eigen overlevingsstrategie bent gaan ontwikkelen. Onbewust word je nu nog steeds door deze strategie beïnvloed. Deze strategie voelt op latere leeftijd alsof je dit bent, ‘Zo ben ik nu eenmaal’.
In deze therapie word je je bewust wat jouw overlevingsstrategieën zijn en in hoeverre ze nu nog je leven beheersen. Deze strategieën hebben een functie gehad, maar de vraag is of je dat nu nog nodig hebt. Ze kunnen je nu in je huidige bestaan blokkeren. Je snapt vaak niet waarom je in bepaalde situaties vreemd kunt reageren of waarom je bang bent of paniekerig of boos. Door te onderzoeken waar deze gevoelens vandaan komen kun je meer begrip voor je eigen handelen gaan krijgen en het langzaam leren loslaten.
Het doel is je bewust worden van wie je in essentie bent en opnieuw in contact komen met je oorspronkelijke energie en eigenheid.

Individuele opstellingen

Een individuele opstelling kan een onderdeel van een totaalproces zijn binnen individuele therapie, relatietherapie of coaching. Het is ook mogelijk om éénmalig een individuele opstelling te doen.

Of je dat nou wilt of niet, je bent verbonden met andere mensen. : familie, werk, school, cultuur e.d. Uit liefde en loyaliteit aan zo’n systeem, kun je –vaak onbewust- in patronen terechtkomen, die niet meer goed voor je zijn. Opstellingen geven inzicht in wat er vastloopt in een systeem en bieden oplossingen. Op het moment dat je bewust bent welke beweging het beste voor je is, voel je je vitaler, creatiever en rustiger, om stappen te ondernemen die bij jou passen.

Traumaheling

Trauma is het onvermogen om adequaat op een bedreigende situatie te reageren. Deze hoge lading vastgezette (levens)energie blijft in het lichaam vastgehouden. Al is die situatie allang voorbij, de energie blijft in het lichaam en het lichaam herinnert die oude bedreigende situatie, al is het maar een geluidje, geur, kleur of plek. Omdat je je niet meer bewust bent van die oude traumatiserende situatie ontstaan er allerlei patronen zoals dat je constant jezelf enorm bekritiseerd, heel fel op anderen reageert of juist heel teruggetrokken of juist niets meer gaat doen. Bij traumaheling ga je contact maken met de herinnering van het lichaam, en door het op een natuurlijke manier ontladen van de opgeslagen spanningen het zelfregulerend vermogen van het lichaam herstellen. Hierdoor durf je je weer beter te uiten, opgelucht en vrijer.